Nie chcieli go w Lublinie - pojechał do Mielca. Piłkarskiego abecadła uczył się w Stali Mielec. Jako dziewiętnastolatek załapał się nawet do kadry pierwszej drużyny, gdzie jego nazwisko drukowano razem z nazwiskami największych asów w historii klubu: Laty, Gąsiora, Kasperczaka, Kukli i Rześnego. Później trafił do Motoru Lublin. I tutaj nie miał szansy przebicia się do podstawowej jedenastki. Oddano go do III-ligowej Chełmianki Chełm. Grał tutaj przez rok, lecz pokazał, że ma smykałkę do strzelania bramek. Strzelił ich kilkanaście i wiadomo było, że wcześniej czy później trafi do Motoru lub Avii. Bo zwykle taki był kierunek awansu piłkarskich talentów na Lubelszczyźnie. Nie lada sensacją była więc wiadomość, która w drugiej dekadzie lat 70-tych zelektryzowała lubelskich kibiców. Oto bowiem Misiowiec zamiast do Lublina trafił do Starachowic, gdzie miejscowy Star montował skład na I ligę. T był okres, kiedy w każdym polskim miasteczku snuto plany posiadania przynajmniej II ligi., a w klubach z takowym doświadczeniem, planowano zdobycie ekstraklasy. Przecież reprezentacja Jacka Gmocha miała przywieźć z Argentyny złoto. Star Starachowice poczynał sobie różnie w południowej grupie II ligi, niemniej stale piął się w górę futbolowej hierarchii. Mirosław Misiowiec, wspólnie z Fotfolcem i Nowakiem tworzyli groźny tercet ofensywny. Stali się postrachem ligowych bramkarzy. A grali przeciwko takim klubom jak: GKD Katowice, ROW Rybnik, GKS Tychy, czy Górnik Wałbrzych. Co ciekawe w Starze piłkarze tworzący linie ofensywne, a więc pomocnicy i napastnicy wyspecjalizowali się w bardzo konkretnych boiskowych zadaniach: Fotfolc był etatowym egzekutorem karnych (ponad 60 % goli zdobywał z wapna), Nowak zdobywał bramki w Starachowicach, a Misiowiec na wyjazdach. Oczywiście są to wyolbrzymienia, lecz jeśli zauważalne, to znaczy że ważne. Przykłady: - wrzesień 1977, mecz Stal Stalowa Wola – Star 1:1 (gol Misiowca przy stanie 1:0 w 75 minucie), marzec 1978, mecz Małapanew Ozimek – Star 2:1 (gol Misiowca przy stanie 2:0), kwiecień 1978 Stal Bielsko Biała – Star 1:1 (bramka Misiowca na 1:0 w 10 minucie). Odra Opole... Pierwsze sukcesy Antoniego Piechniczka. Trener zaszedł daleko - medale mistrzostw Polaki, medal Mistrzostw Świata, kariera naukowa, senator RP... Losy piłkarzy potoczyły się różnie... W każdej drużynie w której występował zaznaczał swoją obecność strzelaniem ważnych bramek. Wielokrotnie decydował o sukcesie w najdramatyczniejszych momentach gry. Już szczególnie mile może wspominać grę w I-ligowej Odrze Opole prowadzonej przez Antoniego Piechniczka. Grał wówczas z takimi asami jak: Młynarczyk, Wójcicki, Bolcek, Adamiec, Pszenniak czy Masztaler. W 1979 roku Opolanie wywalczyli wysokie piąte miejsce w lidze, wyprzedzając na finiszu Legię Warszawa. W pierwszym spotkaniu z Legią w październiku 1979 roku Warszawie Legia prowadziła już 2:0, by przegrać 3:5. Misiowiec był kluczem do tego zwycięstwa. Trener Piechniczek w przerwie przesunął go z pomocy do ataku, a ten zagrał koncertowo. Odra został mistrzem jesieni. Niestety, wiosną było już gorzej. Ostatni mecz z „wojskowymi” decydował o miejscu w tabeli. Odra wygrała 2:1, a Mirosław Misiowiec strzelił w 21 minucie pierwszego gola. Skaleczył też Widzew w sierpniu 1979 roku (1:0). Okres gry w Odrze Opole był dla niego najbardziej udany w karierze. Kiedy przeszedł do Korony Kielce, został pierwszoplanowym zawodnikiem. Był gwiazdą każdego meczu derbowego. W 1985 roku strzelił gola w derbach z Błękitnymi (1:1). Rok później powtórzył wyczyn. Były to mecze w II lidze. Mirosław Misiowiec był piłkarzem bardzo pracowitym i ambitnym. Wszędzie było go pełno. Odbierał piłki rywalom, podawał kolegom, a gdy nadarzała się okazja potrafił zaskakująco strzelić. *********************************** MISIOWIEC MIROSŁAW. Urodzony 16 kwietnia 1956 roku. Napastnik i pomocnik. Kluby: Stal Mielec, Motor Lublin, Chełmianka Chełm, Star Starachowice, Odra Opole (5 goli w I lidze), Piast Gliwice, Korona Kielce. Źródło: TWARZE LUBELSKIEJ PIŁKI / Henryk Sieńko Czytaj cały artykuł

źródło: lubelskapilka.pl